Adam Malysz'in Emeklilik Detayları

Artık 3 Mart kayakla atlama severler tarafından Uçan Bıyık’ın bıraktığı gün olarak hatrılanacağa benziyor. Bu zaten çok ciddi bir çekince haline gelmişti, Dünya Şampiyonası’ndan sonra bırakır mı diye düşünülür olmuştu. Korkulan başa geldi. Uçan Bıyık bıraktığını açıkladı. skijumping.pl’a emeklilik kararıyla ve Dünya Şampiyonası’ndaki performansıyla ilgili açıklamalarda bulundu;

“İlk atlayışımda rampadan geç ayrıldım, hata yaptım çıkışta. İkinci atlayışta da yolunda gitmeyen bir şeyler vardı, iyi bir atlayış gerçekleştiremedim. 11.
sırada kaldığım için çok üzgünüm. Kamil’in (Stoch) durumu da çok üzücü, buradan çok güzel bir sonuçla ayrılabilirdi. Çok üzüldü düştüğü için. İniş bölgesinde atlayışlardan kaynaklanan derin çukurlar oluşuyordu, zemin düzlüğünü kaybediyordu. Eğer ideal bir iniş yaparsanız, ortaya doğru, ciddi derecede bozuk bir zemine iniyordunuz.”

“26 Mart’ta Zakopane’deki yarış benim son yarışım olacak. Kariyerimi sonlandırma kararımı Vancouver’daki Olimpiyatlar’dan evvel vermiştim zaten. Ama işler biraz farklı gelişti. Nihai kararımı Oslo için yola çıkmadan önce verdim.”

"Ben fazla tantana istemedim ama organizatörler hatırda kalıcı bir veda yapmam gerektiğini, taraftarlara ve tepeye hoşçakal demem gerektiğini söyledi. Dolayısıyla bu çok özel bir yarışma olacak. Aslolan mesafe değil, atlayışın kitaba uygunluğu olacak.”

“Ben emeklilik kararımı olabildiğince gizli tutmaya çalıştım ama her nasılsa her gün daha fazla detay açığa çıkmaya başladı. Açıkçası medyanın anında söylentilere başlaması ve Oslo’nun benim için veda olacağını söylemesi beni üzdü. Bu kararı kendim açıklamak istiyordum; buna saygı göstermediler. Kararımı spekülsayonlara yada duygu yüklemelerine meydan vermek için saklamadım. Sadece Olimpiyatlar’a ve Dünya Şampiyonası’na daha rahat bir kafayla hazırlanmak istedim, son yarışım olacağının baskısıyla boğuşmak istemedim”

“Bir sürü röpotaj yapmak istemiyorum, açıkçası artık soru istemiyorum. Sadece yarışa kendimle, sakin bir şekilde hazırlanmak istiyorum. Eğer kararımı daha önceden açıklasaydım sürekli kendimi ve kararımı ifade etmek durumunda kalırdım. Asıl yarışlara değil, kariyerimi nasıl noktalayacağımla uğraşmak zorunda kalırdım.”

“Biliyorum çok fazla sevenim var. Ve biliyorum ki pek çoğu için büyük bir şaşkınlık yarattı kararım. Ama aynı zamanda anlamalılar ki ben de robot değilim. Spora olan bağlılığımla hayatımın çok büyük bir bölümünü ağır idmanlarla, sürekli bir çalışmayla geçirdim. Ama yorulan bir vücut sinyal vermeye başlar. Sakatlıklar sıklaşır. Neyse ki sezon başında Lillehammer’da yaşadığım gibi küçük sakatlıklar yaşadım. Vitaminler, diyetler, beslenme programları, ilaçlar – doping benden uzak olsun, sadece legal ilaçlar kullandım. Ama karaciğerim ve vücudum yavaş yavaş baş kaldırır oldu.”

“Bu kararı vermek hiç kolay değil ama en iyi zaman da bu dönemdi”.

“Kararımı Oslo için yola çıkmadan evvel Wisla’da yaptığımız antrenmanlarda Robert Mateja ve Maciej Maciusiak’la paylaştım. Çok normal karşıladılar, sanırım bunun yaklaştığını anlamış olmalılar. İkisi de harika insanlar ve Hannu’dan çok şey öğrendiler. Polonya Kayak Federasyonu’ndan onlarla devam etmelerini istedim “Malysz Takımı” sona erdiğinde; genç yeteneklerle çalışmalılar. Harika profesyoneller. Ve hayalim genç takımı başarılara taşımaları. Federasyon’dan tek isteğim bu ve umarım onlara şans verirler. Bunu hak ettiklerine inanıyorum.”

“Hannu henüz bilmiyor. Dünya Şampiyonası’ndan önce söylemek istemedim. Çok duygusal, hassas biridir ve şimdi söylemek bile çok zor olacak. Kayakla atlama onun hayatı, bunu biliyorum. Ve ben emekli olduktan sonra koçluğu bırakacağını zaten açıklamıştı. O yüzden kararımı ona burada, tepedeyken söylemeliyim.”

“Emeklilikten sonra yapacağım şeylere gelince, pek çok teklif var. Yönetcilikle alakalı şeyler yapmak istiyorum ama daha pek çok şey var istediğim. Biraz üzerlerinde düşünmem lazım. Elbette kendimi atlama dünyasından tamamen kopartamam, benim hayatım çünkü. Ama şimdilik biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var. Zakopane’den sonra dinleneceğim. Ondan sonra da çıkıp biraz bahçede çalışacağım, yapılması gereken çok şey var.”

“Ailem kararımı çoktandır biliyor. Eşim de kızım da kariyerim boyunca bana inanılmaz yardımcı oldular, minnetarım ikisine de. Onlar için hiç de kolay geçmedi kariyerim. Evde neredeyse hiç olamıyordum. Olsam bile, evde gibi hissedemiyordum. Kahvaltıdan sonra çıkıyordum ve akşam yemeğine geliyordum. Sürekli antrenman yapıyordum. Çoğu zaman hafife almak, esprili yaklaşmak elimdeki tek şey oluyordu.”

“Kariyerimi Oslo’da bir madalya kazanarak noktalamak istiyordum ve bunu normal tepede başardım. Harikaydı. İster inanın, ister inanmayın ama genç atletlerle bu seviyede bir kez daha mücadele etmek çok zordu. Benim yaşımda, bu genç adamlara karşı madalya kazanmak çok zor bir iş. Belki Noriaki Kasai kadar uzun süreler de devam edebilirdim. Ama Avrupa’da farklı bir bakış açısı var. Başarılar sonsuza dek sürmez. En tepede bitirmeyi isterdim hep ve bu sezon da gayet iyi geçti benim adıma. Hala daha birşeyler kazanmaya devam edebileceğimi hissediyorum ama her atlet için önemli olan iyi yerlerdeyken bırakmaktır.”

“Elbette üzüntü var ama aynı zamanda bir rahatlık da. Benim için gerçekten çok zor bir karardı. Ne zaman ailemle bu konuyu konuşsam, her seferinde aynı şekilde zor geldi – ve her seferinde sinir bozucu bir sessizlikte sonlandı.”

“Tanrı bana atlamak için yetenek verdi ve kariyerim boyunca da yanımdaydı; ciddi sakatlıklar yaşamadım. Elbette ufak, kısa süreli sıkıntılar oldu fakat hiç büyük sorunlar yaşamadım. Belki de bu bir mesajdır; “sana bu yeteneği veriyorum, ama yerinde ve zamanında bırakacaksın.” Bu sene gerçekten çok yorucuydu. Vancouver hazırlıkları zaten çok yoğundu, Oslo için de aynı zorlukta bir hazırlık dönemi geçirdim. Lise zamanlarıma baktığımda; böyle bir geleceğin hayalini dahi kuramazmışım. Üzerimde sürekli yoğun bir baskı vardı, dinlenmek için kısacık vaktim bile olmadı. Bu yüzden rahatlama var. Ama aynı zamanda üzgünüm, ki her zaman olacağım.”

“Geçen Ocak ayında Zakopane’de yaşadığım düşüşün Tanrı’nın bana bir mesajı olduğuna inanıyorum. Dört Tepe’de Ville Larinto’nun düşüşüne benziyordu, ama onun bağları koptu ve sezonu erken kapattı. Dr. Winiarski de ilk başta benim de o kadar ciddi bir şekilde sakatlandığımı düşünüyordu. Neyse ki o kadar kötü değildi. Ama en iyisi kaderle daha fazla aşık atmamak. Güçlü bir insan olduğumu biliyorum ama bu kış çok yoruldum.”

“Bir kez daha herkesi 26 Mart’a davet ediyorum. Çok değerli, özel bir yarışma olacak ve basını özellikle de seyircileri görmek istiyoruz orada. En iyi isimleri çağırdım, Polonya’dan atletler de katılacak aynı zamanda. Pek çoğu daha son kararlarını vermedi ama kesinleşenler de var. Norveçliler başta çok meraklandılar, geleceklerini söylediler ama sonra Romoeren ulusal şampiyona sebebiyle gelemeyebilecekleri söyledi. Ama bunun benim son atlayışlarım olacağını biliyor ve umarım bu fikrini değiştirir. Belki de Norveç Kayak Federasyonu izin verir ve o da benimle son bir kez atlayabilir?”

Çeviri: Umut Özel